Wirtual Monster Yaoi

Zatoczył ręką i roztoczył nad sobą barierę ochronną, od której niegroźne, aczkolwiek zadające bolesne ukłucia igiełki lodu odbiły się. Zdjął barierę, złożył dłoń w pieczęć nieco inną niż wiedźmińskie i wypuścił na niego chmurę oślepiającej mgły i zaraz wleciał w nią z olbrzymią prędkością, złożył dłoń w kolejną pieczęć, podobny do znaku Igni i dmuchnął w wiedźmina gorącym, niemalże wulkanicznym powietrzem.

Gdyby nie znał tej pieczęci, możliwe że nie dałby rady się uchronić, jednak od razu rozpoznał ten układ palców, w końcu sam go tego nauczył użył lewitacji. Unosił się teraz kilak centymetrów nad ziemią.
Przyglądał się z uwagą wiedźminowi, coś było stanowczo nie tak w jego ruchach. Przecież po tak krótkim czasie nie mógł być już wyczerpany, a pozwolił sobie na rozcięcie skóry i uderzenie o drzewo. Owszem, może i zdołał się uchronić przed drugim uderzeniem, ale czy mu się zdawało czy on zachwiał się chwilowo? Jeśli chodzi o ciosy, to nie wykonał nic bardziej skomplikowanego co wchodziło w skład podstawowych ćwiczeń w Kaer Morhen. A on i tak był o wiele bardziej doświadczony.
- Wszystko w porządku? - zapytał z niepokojem.- Nie wyglądasz najlepiej.

Mimo tego iż był przygotowany na wszystko to tego nie znał. Ten wiedźmin znów go zaskoczył. Przed płomieniami obronił się, ale nie zdołał uniknąć lodu i jedyne co teraz mógł zrobić to tylko osłonić twarz przed bolesnymi uderzeniami skałami. Jako demon jego ochrona na ból była niezwykle silna, zapewne zwykli śmiertelnicy darli by się w takim momencie jak zarzynane prosięta, ale i tak bolało, tym bardziej, że nie miał na sobie ochronnego płaszcza. Nie pisnął jednak ani razu.

- Po moim trupie!
Był zbyt dumny na to żeby się poddać, nawet jeśli to był tylko trening. Jednak pomimo jego słów im bardziej jego próby uwolnienia się spełzały na niczym. Prosić, żeby go uwolnił? Nie ma mowy, nie poniży się. Nagle zaczął się śmiać.
- Wiesz co? Czuję się jakbym grał rolę główną w jakimś hentaiu. Dobra, gdzie ta ukryta kamera?

Odwzajemnił pocałunek.
- Jeszcze nie, ale wcale się nie zdziwię jak się do mnie dobierze.

- Nie mów teraz, że Ci się nie podobało, bo w to nie uwierzę.
Ciekawe co tym razem wymyślił ten szaleniec.

- Oj przesadzasz, aż tak brutalny wcale nie byłem. To był po prostu Twój pierwszy raz, a on zawsze boli.
Spojrzał na niego z zaskoczeniem, słysząc ostatnie słowa.
- Eliot, Ty aby na pewno dobrze się czujesz? Nigdy wcześniej tego nie mówiłeś.

- Chyba tak... To jak uwolnisz mnie czy nie?

Opadł lekko na ziemię i poszedł za nim.
- Eh... a dyrektora jak nie było tak nie ma.

Nigdy wcześniej nie widział wiedźmina w takim nastroju. To go zaniepokoiło. Nie wiedział co się z nim działo. Czy wydarzyło się coś  w tym czasie kiedy go nie było? Usiadł obok chłopaka i objął go ramieniem
- Eli-kun co się stało?- w jego głosie dało się wyczuć troskę.

Objął go. O co znów chodziło temu wiedźminowi? Bywały takie momenty, kiedy naprawdę go nie rozumiał. Rzadko, bo rzadko, ale jednak.

Spojrzał na niego z powagą.
- Jesteś najbardziej wyróżniony spośród innych wiedźminów jakich znam... i jedynym, który zaakceptował demona.